Για τους λιγοστούς αυθεντικούς "ιθαγενείς" που απέμειναν σε αυτόν τον πλανήτη...







Ανθρώπινο είδος υπό εξαφάνιση


Αμαζόνιος, πρωινό του περασμένου Απριλίου. Πέντε ζευγάρια μάτια κοιτούν με απορία και έκπληξη ένα … αγνώστου ταυτότητας ιπτάμενο αντικείμενο στον ουρανό. Τα τόξα με τα βέλη είναι έτοιμα προς χρήση για κάθε ενδεχόμενο. Ο φωτογραφικός φακός από το ελικόπτερο καταφέρνει να απαθανατίσει τη σκηνή που φέρνει στο νου των περισσοτέρων από εμάς, εικόνες από την κινηματογραφική επιτυχία του Mel Gibson, Apocalypto.
«Δίνουμε αυτές τις φωτογραφίες στη δημοσιότητα γιατί εάν η κατάσταση συνεχιστεί, αυτοί οι άνθρωποι θα εξαφανιστούν». Η παραπάνω δήλωση ανήκει στον Carlos Meirelles που συντονίζει τις προσπάθειες της Βραζιλιάνικης κυβέρνησης σχετικά με την προστασία των ιθαγενών, που δεν έχουν ακόμα αναπτύξει επαφές με τον πολιτισμένο κόσμο. Η παράνομη υλοτόμηση στα σύνορα με το Περού, έχει αναγκάσει αρκετές τέτοιες φυλές να μετακομίσουν σταδιακά ανατολικότερα, εισερχόμενες στα εδάφη της Βραζιλίας. Ο αριθμός των ομάδων αυτών - που εξελίσσονται παράλληλα με τον κόσμο της τεχνολογίας και του διαδικτύου- φτάνουν τις 68 (παγκοσμίως υπολογίζονται στις 100). Από αυτές μόνο για τις 24 έχει υπάρξει επίσημη επιβεβαίωση.
Από τις αρχές του περασμένου αιώνα, ο Βρετανός εξερευνητής Percy Harrison Fawcett είχε καταγράψει τις εμπειρίες από τις επαφές του με τις γηγενείς φυλές των Ινδιάνων, στην προσπάθειά του να ανακαλύψει μια ανεπτυγμένη φυλή λευκών ανθρώπων που είχε χαθεί για αιώνες από την αλυσίδα της εξέλιξής μας. Οι μετακινήσεις μέσα στη ζούγκλα ήταν εκείνη την εποχή μια δύσκολη και επικίνδυνη υπόθεση.
Βέβαια, κρίνοντας από τα σημερινά ρεπορτάζ των ξένων ειδησεογραφικών πρακτορείων, οι καταστάσεις δεν πρέπει να έχουν αλλάξει και πολύ. Οι ιθαγενείς εξακολουθούν να γυρίζουν τις πλάτες τους σε κάθε ενδεχόμενο επαφής με τον «ανεπτυγμένο» πολιτισμό μας. Μοναδικές εξαιρέσεις αποτελούν οι δοσοληψίες τους με παράνομους εμπόρους ναρκωτικών ή ανήσυχους εξερευνητές, μέσα από τις οποίες αποκτούν εργαλεία και εξαρτήματα που τους διευκολύνουν στις καθημερινές τους εργασίες. Όμως μέσα από αυτού του είδους τις «συναντήσεις» δεν προκύπτουν πάντα ευχάριστα αποτελέσματα. Μεγάλα ποσοστά των κλειστών αυτών κοινωνιών πεθαίνουν από αρρώστιες και επιδημίες λίγο καιρό μετά την «επαφή». Κι αυτό γιατί οι οργανισμοί τους δεν έχουν αναπτύξει αντισώματα για μικρόβια ή ιούς που θεωρούνται ακίνδυνα στον υπόλοιπο κόσμο.
Ας μη κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας. Ο «σύγχρονος» άνθρωπος αποτελεί τη μεγαλύτερη απειλή για τον πλανήτη. Έχοντας οχυρωθεί πίσω από τον ανεπτυγμένο του πολιτισμό, τα κράτη και τις οργανωμένες θρησκείες, έχει φροντίσει να υψώσει αμυντικά τείχη περιμένοντας μια μεγάλη φυσική καταστροφή (βλ. τα σενάρια για το 2012) ή τον ερχομό των εξωγήινων. Παρ’ όλα αυτά η καταστροφή και η μόλυνση των στρωμάτων της ατμόσφαιρας και του θαλάσσιου κόσμου, η κατασπατάληση των φυσικών πόρων και τα νέα για την επικείμενη εξαφάνιση μορφών ζωής σε αυτόν, αποτελούν ένα καθημερινό φαινόμενο βαραίνουν αυτόν και μόνον αυτόν. Στα προηγούμενα οφείλουμε πλέον να προσθέσουμε και τον κίνδυνο εξάλειψης μερικών εκατοντάδων μακρινών συγγενών μας, η ύπαρξη των οποίων έρχεται να μας θυμίσει την παλιά και ξεχασμένη μας σχέση με την μητέρα Γη…



Σημ: Το κείμενο δημοσιεύτηκε στη στήλη “Δούρειος Ίππος” του Μηνά Παπαγεωργίου, στο περιοδικό Φαινόμενα (τ. 19, 5/2/2011).