Την Τετάρτη 24 Οκτωβρίου δημοσιεύθηκε στο blog «αντιαιρετικόν εγκόλπιον» ένα κείμενο με τίτλο «Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑ ΤΩΝ ΡΩΜΑΙΩΝ!(Ανασκευή μιας ακόμη αντιχριστιανικής τερατολογίας) – ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ».

Αφορμή για τη συγγραφή του εν λόγω άρθρου στάθηκε το κείμενο της εβδομαδιαίας στήλης μου «Δούρειος Ίππος» στο περιοδικό «Φαινόμενα» του Ελεύθερου Τύπου (τεύχος της 19^ης Οκτωβρίου), που αναφερόταν στη διοργάνωση της ημερίδας Covert Messiah στο Λονδίνο (19/10) με τη συμμετοχή των Μυθικιστών Kenneth Humphreys και Joseph Atwill.

Αφού αρχικά ευχαριστήσω τους διαχειριστές του egolpion για την προβολή της στήλης μου μέσα από την ιστοσελίδα τους, ας σχολιάσω εν τάχει και ορισμένα από όσα έγραψαν (οι υπογραμμισμένες φράσεις δικές τους).

Από το «Caesar’s Messiah» στο «Covert  Messiah»! Το δεύτερο μέρος του παραμυθιού που δεν πείθει ούτε τους ίδιουςτους μυθοπλάστες! 

Δεν υπάρχει κανένα «δεύτερο μέρος» και προφανώς δεν έγινε κατανοητό περί τίνος ακριβώς πρόκειται. Το Caesar’s Messiah είναι το μυθικιστικό ντοκιμαντέρ που εν πολλοίς βασίστηκε στο ομώνυμο βιβλίο του Αμερικανού Μυθικιστή ερευνητή και συγγραφέα Joseph Atwill (στο οποίο προτάσσει τη θεωρία του για τη Ρωμαϊκή καταγωγή του χριστιανισμού προβάλλοντας τις ομοιότητες μεταξύ του Ιησού και του Ρωμαίου αυτοκράτορα Τίτου). Στο ντοκιμαντέρ Caesar’s Messiah συμμετείχαν και άλλοι Μυθικιστές από τις ΗΠΑ, τη Βρετανία και την Αυστραλία, οι οποίοι είχαν δηλώσει εξ αρχής δημόσια ότι δεν ασπάζονται κατ’ ανάγκη τις θέσεις του Atwill (βλ. την D.M Murdock ή τον Timothy Freke). Όσοι έχουν μπει στον κόπο να παρακολουθήσουν το ντοκιμαντέρ Caesar’s Messiah θα έχουν διαπιστώσει ότι προβάλλονται κι άλλες θέσεις πάνω στο πρόβλημα της ιστορικότητας του Ιησού, πέραν αυτής που προβάλλει ο Atwill (γι’ αυτό άλλωστε και η παρακολούθησή του αποκτά επιπλέον ενδιαφέρον).

Προφανώς οι συντελεστές του έχουν και σκοπό και διάθεση να εξακολουθήσουν τον κατήφορο της γελοιοποίησης μέσω παραμυθιών που αναβαπτίζονται …επιστημονικές μελέτες!

Στις μέρες μας το επιστημονικό ορίζεται ως το «σύστημα απόκτησης γνώσης με βάση την επιστημονική μεθοδολογία που βασίζεται στην επιστημονική έρευνα καθώς και στην οργάνωση και ταξινόμηση της αποκτώμενης με αυτόν τον τρόπο γνώσης». Το «επιστημονικό» δεν πρέπει να καθίσταται ένας όρος-ταμπού. Οποιαδήποτε έρευνα ακολουθεί συγκεκριμένες διαδικασίες μεθοδολογίας, πειραματισμών και αποτύπωσης πορισμάτων με εργαλείο τον Ορθό Λόγο είναι επιστημονική. Μπορεί να είναι σωστή, μπορεί λανθασμένη, αλλά είναι επιστημονική (άλλωστε ακόμα και τα σύγχρονα επιστημονικά «θέσφατα» δεν είναι τίποτα περισσότερο από επιστημονικές θεωρίες που έχουν επικρατήσει έναντι άλλων). Οι "απόλυτες" αλήθειες και τα δόγματα σαφέστατα και δεν ανήκουν στο επιστημονικό (γι'αυτό και αντιλαμβάνομαι το ιδιαίτερο... κόμπλεξ που υπάρχει με τη συγκεκριμένη λέξη). 

Το αστείο ξεκίνησε πέρσι 27 Οκτωβρίου με την προβολή του «πολυαναμενόμενου» ντοκιμαντέρ Caesar’s Messiah από τον σκηνοθέτη Fritz Heede. Τότε σε άρθρο μας είχαμε παρουσιάσει ένα μικρό μόνο μέρος των ιστορικών μαρτυριών για το Ιησού Χριστό.

Οι ιστορικές (;) μαρτυρίες που παρουσιάστηκαν στο περσινό άρθρο του egolpion σαφέστατα και δεν είναι δυνατό να υποστηρίξουν την ιστορικότητα του Ιησού. Όλα τα δεδομένα που παρουσιάζονται εκεί αποτελούν είτε πλαστα/εμβόλιμα χωρία (κυρίως της εποχής του Ευσέβιου), είτε αναφορές σε άλλα πρόσωπα –και όχι στον Ιησού των Ευαγγελίων-, είτε "μαρτυρίες" που εμφανίζονται αρκετές δεκαετίες μετά τον υποτιθέμενο θάνατό του, σε περιόδους όπου οι ιστορίες των ευαγγελίων είχαν ήδη ξεκινήσει να διαδίδονται.

Άλλωστε όπως τονίζω και στο προσφάτως εκδοθέν βιβλίο μου «Το πρόβλημα της ιστορικότητας του Ιησού» (εκδ. Δαιδάλεος), αυτού του είδους η επιχειρηματολογία θεωρείται παντελώς απαρχαιωμένη στο εξωτερικό και το debate μεταξύ των υποστηρικτών της ιστορικότητας του Ιησού και των Μυθικιστών έχει περάσει σε άλλα, περισσότερο εξειδεικευμένα πεδία. Στην Ελλάδα οι απολογητικές ιστοσελίδες όπως το egolpion εξακολουθούν δυστυχώς να διατηρούν την αντιμυθικιστική επιχειρηματολογία των αρχών του 20^ου αιώνα, όπως π.χ αυτή αποτυπώνεται στα κείμενα του Έλληνα καθηγητή θεολογίας Γρηγορίου Παπαμιχαήλ κατά τη δεκαετία του ’20. Ίσως θα έπρεπε να φροντίσουν να φρεσκάρουν περισσότερο τις γνώσεις και το οπλοστάσιο των επιχειρημάτων τους για να αντικρούσουν τις μυθικιστικές θέσεις (τις οποίες σαφέστατα δεν εκπροσωπεί μονάχα ο Atwill…).

Δεν έχει σημασία που ο ίδιος ο αρθρογράφος δηλώνει ότι η «επιστημονική» θεωρία που μας παρουσιάζει έχει πολλά κενά έτσι ώστε να έχει «δεχτεί επικριτικά σχόλια ακόμα και από εκπροσώπους του μυθικιστικού κινήματος»! 

Καλώς ή κακώς ο Μυθικισμός δεν αποτελεί θρησκεία ούτε κάποιου είδους αίρεση, αλλά μια επιστημονική θέση που βασίζεται στη μελέτη μιας σειράς θεματικών ενοτήτων όπως είναι η ιστορία, η μυθολογία, η θρησκειολογία, η εθνολογία, η κοινωνιολογία κ.α. Επίσης ο Μυθικισμός δεν διαθέτει κάποιο ενιαίο δόγμα, ούτε κάποιας μορφής οργάνωση που να συνδέει τους δεκάδες σήμερα ειδικούς που ερευνούν τις αμέτρητες πτυχές της ιστορικότητας του Ιησού (και όχι μόνον). Αυτό σημαίνει ότι κάθε άποψη, θεωρία ή εργασία που δημοσιεύεται, περνάει από τα φίλτρα πολλών ανθρώπων (ακαδημαϊκών και ανεξάρτητων ερευνητών) που ενδεχομένως να ασκήσουν ακόμα και δριμεία κριτική απέναντι στις θέσεις των «συναδέλφων» τους. Είναι λοιπόν απολύτως φυσιολογικό το γεγονός ότι μια θέση που ενδεχομένως να παρουσιάζει ορισμένα κενά (στην προκειμένη περίπτωση αυτή του Atwill) να δέχεται κριτική από άλλους Μυθικιστές. Το γεγονός αυτό όμως σαφέστατα και δεν ακυρώνει τη σοβαρότητα της έρευνας γύρω από την ιστορικότητα του Ιησού.

Έχει ήδη γίνει αντιληπτό ότι για τους ανθρώπους που απασχολούνται σε έναν αντιαιρετικό φορέα, η αντιμετώπιση του… νέου φρούτου που ονομάζεται «Μυθικισμός» δεν αποτελεί μια εύκολα διαχειρίσιμη υπόθεση (αν και στην Ελλάδα έχουμε συνηθίσει τους «παρατηρητές» αυτού του είδους των επιτροπών της ορθόδοξης εκκλησίας να χαρακτηρίζουν ως αίρεση απλά οτιδήποτε δεν τους κάνει κέφι).

Σημασία έχει ότι «άλλες μυθικιστικές σχολές και προσεγγίσεις έχουν ξεκινήσει εδώ και αρκετά χρόνια να ακούγονται από τα ακαδημαϊκά έδρανα…».

Σαφέστατα και κάτι τέτοιο έχει τεράστια σημασία και είναι περιττό νομίζω να αναφέρω το γιατί.

Εύστοχη ομολογουμένως η αναφορά του αρθρογράφου στην περίφημη δήλωση του κ.Μάριου Μπέγζου για την Ιστορικότητα του Ιησού. Αλήθεια όμως, γιατί εξαφανίστηκε από το διαδίκτυο το βίντεο με τη συνέντευξή του στη δημοσιογράφο κ.Ρίκα Βαγιάνη;

«Κάτι το οποίο αποδεικνύεται, επιβάλλεται κιόλας. Αν η ύπαρξη του Χριστού αποδεικνυόταν μαθηματικώς – ιστορικώς, θα ήταν υποχρεωτική για τους ανθρώπους, ενώ τώρα είναι στη διάθεση των ανθρώπων. Δεν είναι υποχρεωτική, είναι μόνο δεσμευτική». (πηγή)

Δεν μπορώ να είμαι σε θέση να γνωρίζω τα «εσωτερικά» ζητήματα που πιθανώς να έχουν στο egolpion με τον κ. Μπέγζο. Αυτό που έχει σημασία, είναι πως ο νυν κοσμήτωρας –αν δεν κάνω λάθος- της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, δεν μπορεί να είναι ένα τυχαίο πρόσωπο και σαφέστατα οι προ τριών ετών δημόσιες δηλώσεις/παραδοχές του αναφορικά με την ιστορικότητα του Ιησού αποκτούν βαρύνουσα σημασία.

Ετσι αντί να κρίνουν επί της ουσίας τις θέσεις του, στο egolpion προτίμησαν να αναρωτηθούν για την τύχη του "επίμαχου" βίντεο στο youtube, παραθέτοντας μάλιστα ως πηγή τους έναν σύνδεσμο από την… αξεπέραστη εφημερίδα των προφητειών, των ψεκασμών και των Ελοχίμ (τουλάχιστον «οι δράκοι, οι μονόκεροι και τα τρολς» παρουσιάζονται στα «Φαινόμενα» μέσα στο πλαίσιο της λαογραφίας και των παραδόσεων των λαών).

Μηνάς Παπαγεωργίου / meta-journalist (25/10/2013)