Το πρωινό της Πέμπτης 8 Φεβρουαρίου, επισκέφθηκα και πάλι το Κοινοβούλιο για ακόμα μια συνέντευξη με έναν κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο κομματικής παράταξης. Πιο συγκεκριμένα, επρόκειτο να συζητήσω με τον βουλευτή του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος (ΚΚΕ), τον κ. Αντώνη Σκυλλάκο.

Ζεστός και φιλικός ο κ. Σκυλλάκος, απάντησε σε όλα τα ερωτήματα που του έθεσα. Η συνέντευξη είχε συνολική διάρκεια περίπου 40 λεπτά. Λόγω της τότε επικαιρότητας, ξεκίνησε με την τοποθέτησή του επί των θεμάτων της παιδείας, ενώ στη συνέχεια κινηθήκαμε σε περισσότερο "αμεσοδημοκρατικά" μονοπάτια.
Επιλογικά μπορώ να πω πως και οι τέσσερις βουλευτές διαφορετικών παρατάξεων με τους οποίους έχω συνομιλήσει ως τώρα, έχουν και τη θέληση και τις προτάσεις, ώστε να υπάρξουν κατευθυντήριες γραμμές προς τη συλλογική λήψη αποφάσεων (από κάτω προς τα πάνω). Εμπόδια παραμένουν είτε οι ίδιοι οι κομματικοί μηχανισμοί στους οποίους ανήκουν, είτε η ίδια η δομή του πολιτικού συστήματος που αποτελεί «αγκάθι» στο μονοπάτι των αλλαγών , είτε τα μεγάλα "συμφέροντα" που δεν ευνοούνται από μια τέτοια προοπτική.
Δυστυχώς ή ευτυχώς το βάρος της ευθύνης για το μέλλον της δημοκρατίας πέφτει σχεδόν αποκλειστικά σε εμάς: στην προσωπική μας ευαισθησία, καλλιέργεια και τελικώς, συλλογική δράση.

---

1. Πώς ξεκινήσατε τα πρώτα σας βήματα στην πολιτική;
Ήμουν φοιτητής στα χρόνια της δικτατορίας, συμμετείχα στο φοιτητικό κίνημα στα δύσκολα χρόνια εκείνης της εποχής, προέρχομαι από οικογένεια με παραδόσεις αγωνιστικές στο χώρο της αριστεράς. Αυτοί οι δύο παράγοντες με οδήγησαν αμέσως στην ένταξή μου μετά τη μεταπολίτευση στην ΚΝΕ, στο ΚΚΕ και στην πολιτική δράση που εξελίχθηκε από τον οργανωτικό τομέα στο κόμμα στο να είμαι βουλευτής και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος για πολλά χρόνια στην πορεία, από το 1989 έως το 2007. Είμαι επίσης μέλος της κεντρικής επιτροπής του κομμουνιστικού κόμματος.

2. Ακολουθώντας την επικαιρότητα πρέπει να ζητήσω την τοποθέτησή σας σχετικά με τα τεκταινόμενα στο χώρο της παιδείας. Ένα σύντομο σχόλιο για την κατάσταση που επικρατεί αυτή τη στιγμή.
Στην παιδεία γίνεται μια μάχη. Απ' τη μια πλευρά εκείνοι που θέλουν πραγματικά δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλα τα παιδιά, για όλους, ανεξάρτητα από την οικονομική τους κατάσταση, δηλαδή την προέλευσή τους. Αυτήν την κατεύθυνση υποστηρίζουμε εμείς. Υπάρχει και η άλλη άποψη, ότι η παιδεία, η ανώτατη παιδεία εν προκειμένω, μια και εκεί βρίσκεται η αντιπαράθεση αυτή την περίοδο, να προσαρμοστεί ακόμα περισσότερο στις ανάγκες της αγοράς και να συνδεθεί με τον επιχειρηματικό κόσμο. Εκεί βρίσκεται η αντιπαράθεση. Ήδη τα πανεπιστήμια στον τομέα της έρευνας έχουν συνδεθεί με τους επιχειρηματίες και με την αλλαγή του άρθρου 16, με το νόμο-πλαίσιο, με άλλες ρυθμίσεις που θα προωθήσουν και που τις γνωρίζουμε διότι έχουν συμβεί σε άλλες χώρες με αποτέλεσμα τις διαδηλώσεις της Λισσαβόνα και της Μπολόνια. Ξέρουμε που πάει η υπόθεση. Θα γίνουν τα πανεπιστήμια στον τομέα της έρευνας, στα ερευνητικά τους προγράμματα, σε όλη τη λειτουργία τους, κρίκοι σε ένα μηχανισμό, με τον επιχειρηματικό κόσμο να αντλεί τα όποια οφέλη και να μη βγαίνουν ποιοτικοί επιστήμονες σε πολλές περιπτώσεις. Θα βγάζουν και μια ελίτ ικανή την οποία τη χρειάζονται για τα συμφέροντά τους. Αυτή είναι η αντιπαράθεση και η μάχη που δίνεται ειδικά για το άρθρο 16 και για το νόμο-πλαίσιο.

3. Εσείς συμμετείχατε όπως μου είπατε πριν στο φοιτητικό κίνημα κατά τη διάρκεια της δικτατορίας. Θα ήθελα να σας ρωτήσω ποιες ομοιότητες και ποιες διαφορές εντοπίζετε σήμερα στα προστάγματα των νέων και στις απαιτήσεις τους σαν φοιτητικό κίνημα εννοώ πάντα. Αν και οι συνθήκες έχουν αλλάξει απόλυτα�
Οι συνθήκες έχουν αλλάξει αλλά το περιεχόμενο της μάχης εκείνης της εποχής συμπεριλαμβάνεται στο σύνθημα «ψωμί � παιδεία � ελευθερία � ανεξαρτησία» αυτοί ήταν οι τέσσερις στόχοι στους αγώνες εκείνης της εποχής. Επειδή ήταν δικτατορία, το ζήτημα της ελευθερίας του ασύλου και των ακαδημαϊκών ελευθεριών, είχε πολύ μεγαλύτερη σημασία και ένταση, έτσι προβαλλόταν ακόμα περισσότερο μαζί με τα άλλα ζητήματα τα οποία αναφέρονταν στο σύνθημα το οποίο είπαμε. Και τα τέσσερα αυτά αιτήματα παραμένουν ανεξάρτητα από το ποιο προτάσσεται κάθε φορά σαν πρώτο ή όχι. Δηλαδή και πρόβλημα ψωμιού υπάρχει (επιπέδου διαβίωσης των λαϊκών οικογενειών), και ζητήματα με τις ελευθερίες γιατί γίνονται προσπάθειες να εκμεταλλευτούν τους κουκουλοφόρους και τις απαράδεκτες ενέργειες που γίνονται για να περιορίσουν τις ακαδημαϊκές ελευθερίες και το άσυλο, αλλά προτάσσεται και το ζήτημα της παιδείας για τους λόγους που ανέφερα στην προηγούμενη απάντηση που σας έδωσα. Και βεβαίως παραμένει και το ζήτημα της εθνικής ανεξαρτησίας και η συμμετοχή σε πολέμους και παρεμβάσεις. Αυτά έχουν πάρει άλλο χαρακτήρα σε σχέση με το παρελθόν. Πλέον είμαστε ένα γρανάζι μηχανισμών ισχυρών χωρών που κοιτάνε τα δικά τους συμφέροντα με επεμβάσεις οπουδήποτε στον κόσμο.

4. Το επάγγελμά σας είναι δικηγόρος απ' όσο ξέρω και αποτελείτε μέλος της κεντρικής επιτροπής αναθεώρησης του συντάγματος. Θα ήθελα να σας ρωτήσω αν είστε ευχαριστημένος από τη λειτουργία της δημοκρατίας στη χώρα μας. Αν σας ανέφερε τον όρο «’μεση Δημοκρατία», θα ήθελα να μου απαντήσετε τι σας έρχεται στο μυαλό.
Η δημοκρατία που έχουμε στη χώρα μας είναι μια τυπική δημοκρατία. Επί της ουσίας τις αποφάσεις τις παίρνουν τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα είτε είναι ελληνικά, είτε είναι ευρωπαϊκά, είτε είναι διεθνή γενικά και οι εναλλασσόμενες κυβερνήσεις υπηρετούν αυτές τις πολιτικές. Να σας πω ότι το 80% των αποφάσεων των νομοσχεδίων εντάσσονται στις γενικές κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τις αποφάσεις που παίρνουν εκεί πέρα, όπου τα δύο ρεύματα, τα σοσιαλιστικά κόμματα από τη μια και τα κατά παράδοση φιλελεύθερα συντηρητικά κόμματα από την άλλη, έχουν συμφωνήσει σε συγκεκριμένες πολιτικές κατευθύνσεις. Βεβαίως υπάρχει κι ένα περιθώριο αυτές οι ρυθμίσεις να προσαρμοστούν στις ανάγκες των Ελλήνων επιχειρηματιών όπου δύναται να γίνει κάτι τέτοιο. Όλη η «δημοκρατία» μας κινείται στη λογική της ανταγωνιστικότητας και της αύξησης των κερδών. Με όλες τις επιπτώσεις. Και στο επίπεδο της οικονομίας και της πολιτικής και όσων αφορά τα δημοκρατικά δικαιώματα όσων αφορά την αναθεώρηση του συντάγματος όσων αφορά την άμεση δημοκρατία την οποία λέτε. Δεν υπάρχει ουσιαστική δημοκρατία κατά τη γνώμη μου.
Ως προς το δεύτερο σκέλος της ερώτησής σου τώρα. Μου έρχεται αμέσως στο μυαλό η ουσιαστική δημοκρατία, οι αποφάσεις των εργαζομένων, του λαού, οι αποφάσεις των παραγωγών, αυτών που παράγουν τον πλούτο όπως είχε πει ο Μαρξ. Αυτοί πρέπει να αποφασίζουν για την τύχη τους. Βεβαίως θυμάμαι κι αυτό που γινόταν στην αρχαία Ελλάδα, γινόταν όμως σε περιορισμένο κύκλο, όλων αυτών που είχαν δικαιώματα και όχι της μεγάλης μάζας η οποία δεν είχε δικαιώματα. Τη δημοκρατία του δήμου που λέγαμε τότε και αφορούσε τους καθ' αυτό ας πούμε Αθηναίους.

5. Μου δώσατε πάσα για την επόμενη ερώτηση. Σε θεσμικό επίπεδο και όχι σε κοινωνικό όπως είπατε κι εσείς, η αρχαία αθηναϊκή δημοκρατία συμπεριλάμβανε στις τάξεις της όρους όπως η εκκλησία του δήμου, η ανακλητότητα των βουλευτών, η σεισάχθεια των κοινωνικών βαρών, η ισοπολιτεία, ο οστρακισμός κατά των εξουσιαστών κ.ά. Θα ήθελα να σας ρωτήσω μετά από 2000 χρόνια, μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους, μετά τη μεταπολίτευση, πώς κατάντησε σήμερα η Ελλάδα να διαθέτει στο σύνταγμά της μόνο μια «αμεσοδημοκρατική» διαδικασία κι αυτή σε χειμερία νάρκη, όπως είναι το δημοψήφισμα. Την ίδια στιγμή που χώρες όπως για παράδειγμα η Ελβετία, η Γαλλία ακόμα και οι Η.Π.Α, ανεξάρτητα από τις πολιτικές που ακολουθούν, προβλέπουν στο σύνταγμά τους κάποιες πιο ελεύθερες διαδικασίες για τους πολίτες τους. Νομίζω στην Ελλάδα δημοψήφισμα έγινε τελευταία φορά για το αν θέλουμε το βασιλιά ή όχι. Με ποιες διαδικασίες ενεργοποιείται ένα δημοψήφισμα στην Ελλάδα;
Θα σας απαντήσω για το δημοψήφισμα προτάσσοντας μια γενικότερη απάντηση για να γίνει κατανοητή και η σκέψη η δική μας, του κόμματός μας. Τα συντάγματα επιβλήθηκαν στα καθεστώτα της φεουδαρχίας στα καθεστώτα δηλαδή που είχαμε βασιλιά και τσιφλίκια κι αυτό ισχύει όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για άλλες χώρες. Όταν ανήλθε η αστική τάξη ως προοδευτική τάξη, παραμέρισε τους φεουδάρχες και τους θεσμούς. Στην Ελλάδα το σύνταγμα επιβλήθηκε με τον Όθωνα. Ο χώρος εδώ(σ.σ το Σύνταγμα) ήταν βασιλικά ανάκτορα κι ήταν απέξω ο λαός με το κίνημα των στρατιωτικών να επιβάλουν σύνταγμα. Σε άλλες χώρες έγινε και δυο αιώνες νωρίτερα και σε ορισμένες περιπτώσεις χωρίς να καταργηθεί ο θεσμός της βασιλείας, της απόλυτης μοναρχίας όπως λέγεται. Διατηρήθηκε με κοσμητικό χαρακτήρα. Τα συντάγματα λοιπόν, κι αυτό που λέμε σύγχρονη δημοκρατία, είχε αρχικά προοδευτικό χαρακτήρα σε σχέση με τα δικαιώματα των εργαζομένων στη φεουδαρχία. Στην πορεία της όμως φτάσαμε σε ένα στάδιο, αυτό που εμείς ονομάζουμε ιμπεριαλιστικό στάδιο από οικονομικής άποψης, όπου και η δημοκρατία δε συνέφερε αυτούς που έπαιρναν τις αποφάσεις, τους μεγάλους επιχειρηματίες είτε εθνικούς είτε διεθνείς. Κι έτσι στην πράξη τα συντάγματα κινήθηκαν σε όλο και αντιδραστικότερη κατεύθυνση �αυτή είναι η αμφισβήτηση των ατομικών δικαιωμάτων για λόγους ασφάλειας που προβάλλουν κυρίως οι Αμερικάνοι και πιέζουν και την Ευρώπη να πάμε προς αυτήν την κατεύθυνση�. Το ίδιο ισχύει και για όποιους θεσμούς θεωρούνταν παλιότερα σωστοί θεσμοί, έχουν σχέση με την άμεση δημοκρατία και η σημασία της άμεσης δημοκρατίας είναι ότι προσεγγίζει περισσότερο στη λαϊκή κυριαρχία, διότι το ζητούμενο είναι η λαϊκή κυριαρχία. Έτσι λοιπόν μπορεί να διατηρήθηκαν ορισμένοι από αυτούς στα συντάγματα αλλά έμειναν γράμμα κενό όπως μου είπατε, διότι δε συνέφεραν αυτούς που κυβερνούσαν, αλλά και αυτούς που κρύβονταν πίσω από αυτούς που κυβερνούν.
Να σας πω τώρα για το δημοψήφισμα. Ζητήσαμε ως κομουνιστικό κόμμα μαζί με άλλες δυνάμεις δημοψήφισμα στην περίπτωση Μάαστριχτ. Οι κυβερνώντες δε δέχτηκαν. Θυμίζω ότι στο Μάαστριχ και τα δύο μεγαλύτερα κόμματα, ο κυβερνώντας του ΠΑΣΟΚ τότε αν δεν κάνω λάθος ο Παπανδρέου ήταν, αρνήθηκαν το δημοψήφισμα. Σήμερα εν όψει συνταγματικής αναθεώρησης το αρνείται και η Νέα Δημοκρατία. Διότι φοβούνται τα αποτελέσματα. Όχι ότι θα ανατραπούν όλα τα αποτελέσματα των πολιτικών τους επιλογών, αλλά διότι θα προκύψει ένας σημαντικός αριθμός πολιτών με αντίθετη άποψη, κάτι που δε θέλουν να φαίνεται στην κοινωνία. Έτσι ορισμένοι δημοκρατικοί θεσμοί, θεσμοί άμεσης δημοκρατίας εγκαταλείφθηκαν στην πράξη, παραμένουν ωστόσο στο γράμμα του συντάγματος. Τώρα αν θέλετε να πούμε περισσότερα, έτσι όπως είναι διατυπωμένο το άρθρο του συντάγματος είναι απαράδεκτο.
Μόνο αν το αποφασίσει η κυβερνητική πλειοψηφία μπορούμε να προχωρήσουμε σε δημοψήφισμα. Δεν το έχει ανάγκη καμία δημοκρατική πλειοψηφία αυτό. Την ανάγκη την έχουν αυτοί που θεωρούνται μειοψηφία, που υποστηρίζουν ότι υπάρχει αντιστοιχία της κοινής γνώμης, της θέλησης του λαού σε σχέση με την κυβέρνηση.

6. Από τη στιγμή λοιπόν που οι κυβερνήσεις μεταλλάσσονται και παρατηρεί κανείς ότι όταν ένα ισχυρό κόμμα έρχεται στην αντιπολίτευση είναι αυτό το οποίο ζητάει δημοψηφίσματα στις προεκλογικές του προτάσεις, ενώ όταν επανέρχεται στην κυβέρνηση τα ξεχνάει όλα αυτά� Για σας ποιος είναι ο τρόπος ώστε να συμπεριληφθεί στη συνταγματική αναθεώρηση το δημοψήφισμα με ορθότερους όρους;
Να σας πω� στην περίπτωση του Μάαστριχ αντίθετοι με το δημοψήφισμα ήταν και το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία. Σε σχέση με τη συνταγματική συνθήκη αντίθετη είναι η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ με τον καινούριο αρχηγό προσχώρησε στην άποψη ότι καλό θα ήταν να γίνει ένα δημοψήφισμα. Κατά τη γνώμη μου εκ του ασφαλούς, διότι δεν μπορούσε να το επιβάλει. Αυτό που είπατε για την Ευρώπη για τα δημοψηφίσματα ξαναμελετήστε το. Στην Ευρώπη, είναι ισχυρές οι τάσεις σχετικά με την πραγματοποίηση συνόδων κορυφής. Πιστεύω πως με τον τρόπο που «περπατά» η συνταγματική συνθήκη, στο μέλλον θα εγκαταλειφθεί και ο θεσμός του δημοψηφίσματος, διότι φέρνει εμπόδια στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Βλέπε τα αποτελέσματα των δημοψηφισμάτων στη Γαλλία και την Ολλανδία. Είναι ισχυρή η τάση «μην κάνετε δημοψηφίσματα». Δεν ξέρω για πόσο καιρό κι άλλες χώρες που είχαν συνηθίσει μια πρακτική δημοψηφισμάτων θα συνεχίσουν να λειτουργούν στο ίδιο μοτίβο μιας και παρατηρείται πως δεν περνά η γνώμη των κυβερνώντων, δηλαδή των κομμάτων εξουσίας. ’ρα πάμε μακροπρόθεσμα σε κατάργηση των δημοψηφισμάτων στην πράξη και είναι απαράδεκτο αυτό το πράγμα. Είναι ένας θεσμός λαϊκός, ουσιαστικής δημοκρατίας, εμείς τον προτείνουμε, γιατί με ρωτήσατε τι προτείνουμε.
Αυτή τη στιγμή σύμφωνα με το σύνταγμα, οποιοσδήποτε κι αν προτείνει μέσα στο κοινοβούλιο �υπάρχουν κάποιες διαδικασίες� την ιδέα του δημοψηφίσματος, την τελική απόφαση την έχει η κυβερνητική πλειοψηφία. Η δικιά μας άποψη που έχει κατατεθεί κι από παλιότερα και την έχουμε επαναλάβει, είναι να μπορεί και η μειοψηφία, (δε λέω τριάντα βουλευτές, από τους 300 οι 120, οι 100 άμα θέλετε�) να μπορούν να επιβάλλουν δημοψήφισμα όπως και να επιβάλει δημοψήφισμα ο λαός μέσω της συγκέντρωσης υπογραφών , όπως συμβαίνει και σε άλλες χώρες. Δεν αποδέχονται, δεν ενστερνίζονται την πρότασή μας ούτε η Ν.Δ., ούτε το ΠΑΣΟΚ. Κι έχουν τόση απέχθεια για τα δημοψηφίσματα που δεν κάνουν ούτε τα λεγόμενα τοπικά δημοψηφίσματα για ορισμένα κρίσιμα ζητήματα σε μια περιφέρεια, σε ένα νομό, για συγκεκριμένα ζητήματα που τίθενται κάθε τόσο� Δε σηκώνει η πολιτική τους αντίληψη το να κινδυνέψουν να χάσουν από ένα δημοψήφισμα ή να εμφανιστεί κίνημα που θα τους δημιουργήσει εμπόδια στην εφαρμογή κάποιας πολιτικής.

7. Ανήκετε σε μια παράταξη που προτάσσει τα δικαιώματα του λαού και την άμεση επικοινωνία του με τους βουλευτές, εσείς αφουγκράζεστε μια απαίτηση για λήψη αποφάσεων από κάτω προς τα πάνω; Και μιλάω για την εικόνα που έχετε αποκομίσει από τον κόσμο με τον οποίο έρχεστε σε επαφή. Αφουγκράζεστε την απαίτησή για συμμετοχή του στη λήψη αποφάσεων;
Βεβαίως. Η εικόνα που έχω από τον κόσμο είναι πως όταν συζητάς θεωρητικά αυτό το ζήτημα όλοι συμφωνούν, αλλά επειδή πιστεύουν πως ποτέ δεν πρόκειται να γίνει έχουν απαισιόδοξη αντίληψη για το πώς εξελίσσονται τα πολιτικά μας πράγματα..

8. Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο λόγος για την αντίληψη αυτή;
Υπάρχει μια συσσωρευμένη αντίληψη για τα κόμματα που μας κυβερνάνε επί δεκαετίες πως δεν ζητούν τη γνώμη του ελληνικού λαού για οτιδήποτε και αν κάνουν. ’λλα λένε στις προεκλογικές τους υποσχέσεις και δίνουν προσδοκίες, άλλα εφαρμόζουν. Πρόκειται για τη γενικευμένη αντίληψη ότι «δε βαριέσαι, προεκλογικές υποσχέσεις είναι». Αυτό είναι η μία πλευρά και η αντίληψη ότι τελικά κάνουν το δικό τους οι κυβερνήσεις, οπότε υπάρχει μια απαισιοδοξία ότι θα μπορέσουν να συμμετάσχουν κατά κάποιο τρόπο στις αποφάσεις και οι πολίτες. Εμείς έχουμε άλλες δύο σοβαρές προτάσεις (τις οποίες τις έχουμε αναφέρει ενόψει αναθεώρησης) για την άμεση δημοκρατία. Δεν ξέρω αν σας ενδιαφέρει αυτό.

9. Ναι βεβαίως!
Η μία πρόταση είναι να μπορεί να καταθέτει πρόταση νόμου ο λαός όχι μέσω κάποιου κόμματος, αλλά και πάλι με έναν ορισμένο αριθμό υπογραφών. Την κατέθεσε και το ΠΑΣΟΚ αυτήν την πρόταση. Τον ακριβή αριθμό των υπογραφών τον αφήνουμε ανοιχτό προς συζήτηση με τους άλλους. Αλλά σαφέστατα όχι το 3% των εκλογέων που πρότεινε το ΠΑΣΟΚ. Προτείνουμε δύο εκατομμύρια υπογραφές κόσμου για να κατατεθεί ένα νομοσχέδιο. Επίσης θέλουμε τα δημοψηφίσματα και οι προτάσεις νόμων να μπορούν να μπαίνουν και σε ζητήματα μισθολογικά, οικονομικά, δημοσιονομικά, διότι οι προτάσεις νόμων απαγορεύονται όπως ξέρετε και σε εμάς τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Δεν μπορούμε να καταθέσουμε μια πρόταση νόμου που θα δίνει μια σύνταξη σε μια κατηγορία του πληθυσμού που θα αυξήσει το εισόδημα του, διότι κάτι τέτοιο αποτελεί παρέμβαση στα δημοσιονομικά. Αυτό δυστυχώς είναι υπόθεση της κυβέρνησης και μόνον. Σκέφτονται πως αν δοθεί η δυνατότητα αυτή στην αντιπολίτευση, θα ξεσηκώνει τον κόσμο, θα έρχονται έξω από τη βουλή, θα καταθέτουν πρόταση νόμου για αυξήσεις στις συντάξεις και άλλα παρόμοια.
Η τρίτη πρόταση που κάνουμε, είναι να καθιερωθεί στο σύνταγμα η λαϊκή συμμετοχή στα κέντρα των αποφάσεων για τα ζητήματα που αφορούν τον κόσμο, που σημαίνει ότι κάποιοι εκπρόσωποι θα πηγαίνουν στα διάφορα όργανα είτε είναι υπηρεσιακά, είτε είναι διοικητικά, είτε είναι πολιτικά.
Η τέταρτη πρότασή μας είναι ο κοινωνικός και λαϊκός έλεγχος σε όλα τα επίπεδα. Δηλαδή έλεγχος σχετικά με το πως λειτουργεί το κράτος, πώς λειτουργούν οικονομικά οι επιχειρηματίες και ο δημόσιος τομέας. Δεν μπορεί να τα έχουμε όλα απόρρητα κι απ' την άλλη μεριά να μιλάμε για διαπλοκή και να μιλάμε για το πόθεν έσχες του βουλευτή. Θα ελέγξουμε και το πόθεν έσχες του επιχειρηματία.
Είναι τετράπτυχο για μας η άμεση δημοκρατία. Δημοψηφίσματα με την έννοια που είπα, πραγματικά δημοψηφίσματα, προτάσεις νόμων με λαϊκή πρωτοβουλία με υπογραφές κλπ., άρθρο που να επιβάλει τη λαϊκή συμμετοχή σε όλα τα κέντρα λήψης αποφάσεων και άρθρο που να καθορίζει κανόνες πολιτικού και κοινωνικού ελέγχου. Αυτά είναι τα τέσσερα ζητήματα που βάλαμε ενόψει της αναθεώρησης και τα επαναλάβαμε και στην προηγούμενη αναθεώρηση. Τα έχουμε στην πρότασή μας.

10. Όπως είπαμε προηγουμένως, υπάρχει ανάγκη από τον ελληνικό λαό για αλλαγές στη δομή του πολιτικού συστήματος, στον τρόπο αντιμετώπισης του πολίτη από την εξουσία, στην άσκηση πολιτικής από τους κυβερνώντες.
Ποια πιστεύετε ότι είναι τα ιδεολογικά στοιχεία που κάνουν το ΚΚΕ να ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους πολιτικούς σχηματισμούς; Μπορούν να δώσουν τα στοιχεία αυτά διέξοδο στα προβλήματα των κοινωνιών σήμερα;
Η δικιά μας η αντίληψη είναι ότι χρειάζεται μια διέξοδος για να υπάρξει λύση των κοινωνικών προβλημάτων. Χρειάζεται ένα άλλο κοινωνικό πολιτικό σύστημα όπου τα βασικά μέσα παραγωγής θα είναι κοινωνικοποιημένα. Αυτό αυτομάτως βγάζει από τη μέση εκείνα τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα τα οποία καθορίζουν το πως λειτουργεί η οικονομία και το πώς λειτουργεί και η δημοκρατία και φυσικά πως αποτυπώνονται όλα αυτά και στα συντάγματα.
Σε ένα τέτοιο σύστημα πρωτεύοντα ρόλο θα παίζει η δημοκρατία και η λήψη των αποφάσεων από τη βάση, από το λαό. Δηλαδή να σας φέρω ένα παράδειγμα, δε θα μπορεί να περνάει νομοσχέδιο που θα αφορά το λαό αν δε γίνουν λαϊκές συνελεύσεις σε όλη την Ελλάδα. Συνελεύσεις που θα κρατήσουν ακόμη και μήνες για να ακούσουμε τη γνώμη των πολιτών, διοργανώνοντας παράλληλα και δημοψηφίσματα.
Γνωρίζω πως στην Κούβα παρά τα όσα λένε για δικτατορίες του Φιντέλ Κάστρο κλπ., τα σοβαρότερα νομοσχέδια κατεβαίνουν στη βάση, πηγαίνουν στα εργοστάσια, πηγαίνουν στις επιχειρήσεις, στις υπηρεσίες και συζητιούνται μέχρι και δώδεκα μήνες. |Κατεβαίνουν» και «ξανανεβαίνουν», διορθώνονται και εγκρίνονται ή απορρίπτονται. Μας είπαν όταν επισκεφτήκαμε την Κούβα η κοινοβουλευτική αντιπροσωπεία, ότι κάποτε έγινε μια σκέψη, μια πρόταση από την κυβέρνηση, να κοπεί το φαγητό το οποίο τρώνε οι εργαζόμενοι το μεσημέρι στην επιχείρηση που δουλεύουν και να τους δοθεί πίσω σε χρήμα ή τέλος πάντων να δοθεί μια άλλη λύση που τώρα δεν θυμάμαι. «Κατέβηκε» λοιπόν κάτω το νομοσχέδιο δυο τρεις και φορές και τελικά απορρίφθηκε από το λαό. Αναγκάστηκαν λοιπόν και το πήραν πίσω. Να η άμεση δημοκρατία!
Το κοινωνικό σύστημα στο οποίο αναφέρομαι, δεν έχει πολυεθνικές, δεν έχει μεγαλοεπιχειρηματίες και δε φοβάται τη δημοκρατία και την άμεση δημοκρατία. Ίσα-ίσα που η άμεση δημοκρατία μπορεί να είναι το στήριγμα του συστήματος. Η άμεση δημοκρατία θα καθορίζει τελικά τις αποφάσεις. Τα λαϊκά συμφέροντα που θα εκφράζονται από τη βάση, μέσω της άμεσης δημοκρατίας, θα μεταφέρουν τις αποφάσεις στους κυβερνώντες προς υλοποίηση. Δε θα συμβαίνει το αντίθετο. Όλα αυτά αποτελούν μια εντελώς διαφορετική αντίληψη σε σχέση με τα άλλα κόμματα, γιατί μιλάμε για ένα διαφορετικό κοινωνικοπολιτικό σύστημα, όπου η άμεση δημοκρατία και η δημοκρατία γενικότερα (γιατί δεν μπορείς να σταθεί μόνο στο άμεσο, θα υπάρχει και αντιπροσωπευτικό), θα έχουν ουσιαστικό περιεχόμενο σε μια τέτοια κοινωνία.

11. Τέλος θα ήθελα να δώσετε ένα μήνυμα στους επισκέπτες των ιστοσελίδων της διαδικτυακής μας κοινότητάς και στους νέους κυρίως ανθρώπους που σας διαβάζουν αυτή τη στιγμή.
Το μήνυμα είναι πως όλα μπορούμε να τα αλλάξουμε προς το καλύτερο. Πολλά μπορούν να γίνουν για περισσότερη δικαιοσύνη κοινωνική, για περισσότερη δημοκρατία ουσιαστική, αρκεί να μην τα αφήνουμε αυτά στους ισχυρούς. Ο λαός κατά τη γνώμη μας είναι πολύ ισχυρότερος αν είναι οργανωμένος, αν διεκδικεί, αν παλεύει γι' αυτά τα ουσιαστικά ζητήματα στα οποία αναφερθήκαμε στην κουβέντα μας αυτή. Πρέπει λοιπόν να είναι ενεργός στην πολιτική και τη μαζική πάλη, στις διεκδικήσεις του λαού. Είτε αυτές είναι συνδικαλιστικές, είτε είναι πολιτικές, σε όλο αυτό που ονομάζεται πολιτικοοικονομικό γίγνεσθαι της χώρας μας. Εάν υπάρξει τέτοια δραστηριότητα, τα αποτελέσματα θα είναι θετικά και μπορεί να ανοίξει ένας δρόμος για να λυθούν ουσιαστικά τα μεγάλα προβλήματα της χώρας μας και της δημοκρατίας.



Το μέλος της ομάδας Gateway Μηνάς Παπαγεωργίου με τον βουλευτή του ΚΚΕ Αντώνη Σκυλλάκο.

---

[Διαβάστε:]
* Επισκεφτείτε το θέμα "Αρχαία Αθηναϊκή Δημοκρατία('Aμεση!) και σύγχρονος κοινοβουλευτισμός" του φόρουμ της κοινότητας μας και συμμετάσχετε στο διάλογο που έχει ανοίξει για την άμεση δημοκρατία στο: http://www.metafysiko.gr/forum/showthread.php?t=255
* Διαβάστε τη συνέντευξη που μας παραχώρησε ο συντονιστής του αμεσοδημοκρατικού κινήματος στην Ελλάδα Γιώργος Κόκκας στο: http://www.metafysiko.gr/interviews.php?id=18
*Διαβάστε τη συνέντευξη που μας παραχώρησε ο βουλευτής του Συνασπισμού Γιάννης Δραγασάκης στο: http://www.metafysiko.gr/interviews.php?id=20
*Διαβάστε τη συνέντευξη που μας παραχώρησε ο βουλευτής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Κώστας Σκανδαλίδης στο: http://www.metafysiko.gr/interviews.php?id=21
*Διαβάστε τη συνέντευξη που μας παραχώρησε ο βουλευτής της Ν.Δ Αρης Σπηλιωτόπουλος στο: http://www.metafysiko.gr/interviews.php?id=27
*Διαβάστε τη συνέντευξη που μας παραχώρησε ο γνωστός δημοσιογράφος Μάκης Τριανταφυλλόπουλος στο: http://www.metafysiko.gr/interviews.php?id=30

---

Ευχαριστούμε θερμά το μέλος της κοινότητάς μας Antonia για την απομαγνητοφώνηση της συνέντευξης.