Για ένα περιοδικό που κινδυνέυει...





Το περιοδικό ΙΧΩΡ εκπέμπει SOS. Το ιστορικό ελληνοκεντρικό έντυπο του Βαγγέλη Μπεξή που ξεκίνησε το ταξίδι του τον Σεπτέμβριο του 2000, αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα και βρίσκεται ένα βήμα πριν από το "λουκέτο". Παράλληλα, οι εκδόσεις Εύανδρος και το ομώνυμο βιβλιοπωλείο (που εκδίδουν το ΙΧΩΡ), αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις αίθουσες-στολίδι του 5ου και 6ου ορόφου στην οδό Ακαδημίας 88 (που φιλοξένησαν τα τελευταία χρόνια δεκάδες εκδηλώσεις πνευματικού ενδιαφέροντος) και μεταφέρθηκαν σε ιδιόκτητο χώρο στην Ακαδημία Πλάτωνος.

Η εύκολη εξήγηση για τη δυσάρεστη αυτή διαμορφωθείσα κατάσταση θα μπορούσε να αποτελέσει η κρίση και τα άσχημα οικονομικά των συμπολιτών μας. Η πραγματικότητα όμως είναι μάλλον διαφορετική. Είναι φανερό ότι τα τελευταία χρόνια το ελληνοκεντρικό κίνημα περνά τη δική του "κρίση". Σε όσες μαζικές εκδηλώσεις κι αν βρεθείς, αντιλαμβάνεσαι με λύπη πως η συντριπτική πλειοψηφία των παρευρισκομένων δεν έχει και πολύ σχέση με την "ελληνική" σκέψη και φιλοσοφία. Οι περισσότεροι έχουν μείνει στα ζητήματα που έθιγαν τα πρώτα βιβλία "πολεμικής" της δεκαετίας του 90', σχετικά με το λεγόμενο "λυκόφως των Θεών" και τη μετάβαση στον χριστιανισμό. Επρόκειτο για γνώση άξια (έως και απαραίτητη) δημοσιοποίησης, όχι όμως για να καταστεί και σημαία ενός ολόκληρου κινήματος που είχε σαν στόχο να "μεταλλαχθεί" ψυχή τε και σώματι σε κάτι διαφορετικό και ξεχασμένο... Σήμερα στο διαδίκτυο παρατηρείται ένας πρωτοφανής, ανεξήγητος, ίσως και ανεπίκαιρος φανατισμός, μέσω του οποίου έχουν δημιουργηθεί στρατιές από "περίεργους αρχαιοταλιμπάν".

Περιοδικά όπως ο Δαυλός και το ΙΧΩΡ αποτελούσαν την κύρια έντυπη έκφραση αυτού του κινήματος. Το πρώτο έκλεισε στα τέλη του 2008, ενώ οι πωλήσεις του δευτέρου κατρακυλούν επικίνδυνα. Για την εμπορική επιτυχία των σχετικών βιβλίων ας μη μιλήσουμε καλύτερα... Τα γεγονότα αυτά καταδεικνύουν με τον πιο εμφανή τρόπο ότι η πλειονότητα των Ελλήνων αρχαιοφίλων δεν στηρίζουν τα προπαγανδιστικά (με την θετική έννοια του όρου) περιοδικά του χώρου τους. Κάποιος θα μπορούσε να υποστηρίξει ότι γενικότερα δεν αρέσκονται στο να μελετούν τον αρχαίο ελληνικό κόσμο. Και ίσως δεν θα είχε άδικο. Κατά την γνώμη μου αρκετά σημαντικό ρόλο σε αυτή την κατάσταση έπαιξε και η διάδοση των blogs. Μπορεί καθένας από όλους μας να απέκτησε "βήμα", πόσοι όμως είναι αυτοί που το εκμεταλλεύτηκαν σωστά για να εξελιχθούν και να γεννήσουν κάτι νέο; Δυστυχώς οι περισσότεροι ένιωσαν μικροί "θεοί", παντογνώστες, καταντώντας μάλιστα και υπερόπτες...

Έχω να μιλήσω με τον Βαγγέλη αρκετό καιρό, παρ' όλα αυτά παρακολουθώ τις εκκλήσεις που κάνει για στήριξη μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Το κείμενο αυτό είναι το λιγότερο που θα μπορούσα να κάνω για έναν άνθρωπο που, με όσα θετικά και αρνητικά τον χαρακτηρίζουν (όπως όλους μας άλλωστε), αποτέλεσε και αποτελεί έναν από τους κυριότερους εκφραστές των "ελληνικών" ιδεών, διαθέτοντας εξαίρετες οργανωτικές και στρατηγικές ικανότητες.

Θεωρώ ότι τα 6 ευρώ που στοιχίζει το ΙΧΩΡ δεν θα ρίξουν τα "καράβια" των περισσοτέρων από εσάς έξω. Προφανώς δεν έχει γίνει κατανοητή η σημασία μόνο και μόνο της ύπαρξης ενός τέτοιου εντύπου στα περίπτερα της χώρα μας. Και σας γράφει ένας νέος που μεγάλωσε σε ακριτικό νησί και που ένιωθε περηφάνεια, δέος, αλλά και ... θράσσος όταν -σαν μαθητής Λυκείου- το αγόραζε κάθε μήνα μπροστά στα μάτια του έκπληκτου εφημεριδοπώλη του!