Για την υπόθεση των "Παιδιών του 1983".






Ο Ιωάννης Φουράκης για τα Παιδιά του 1983
Η τελευταία συνέντευξη του Έλληνα ερευνητή στον Μηνά Παπαγεωργίου (meta-journalist)

O Ιωάννης Φουράκης αποτέλεσε τον βασικό πρωταγωνιστή της υπόθεσης για τα Παιδιά του Απριλίου του 1983». Είναι ο άνθρωπος ο οποίος έθεσε πρώτος τις συνωμοσιολογικές προεκτάσεις στην έρευνα της Ακαδημίας Αθηνών, είναι ο πρώτος ο οποίος μίλησε για την ιδιαιτερότητα ορισμένων από τα παιδιά των οποίων η "σύλληψη" έγινε τον Αύγουστο του 82’, είναι ο άνθρωπος ο οποίος κατάφερε να συνδέσει μεταξύ τους διάφορα γεγονότα και παράξενα περιστατικά, τόσο πραγματιστικά όσο και μεταφυσικά, να χαράξει ένα σταυροδρόμι στο οποίο συναντήθηκαν αρκετές επιστήμες και εν τέλει να δημιουργήσει ένα συνωμοσιολογικό σενάριο το οποίο και ακολούθησε τα επόμενα χρόνια ορισμένες πολύ ενδιαφέρουσες νεομυθολογικές προεκτάσεις.
Τα όσα θα ακολουθήσουν, αποτελούν μέρος της τελευταίας συνέντευξης που έδωσε ο κ. Φουράκης. Τον συνάντησα ένα βράδυ του Νοεμβρίου του 2008 στην οικία του κάπου στην Αγία Παρασκευή. Ζεστός και φιλικός, απάντησε με ευθύτητα σε όλες τις ερωτήσεις που του έθεσα.
Ο δημοφιλής Έλληνας ερευνητής έφυγε από αυτό τον κόσμο τον Δεκέμβριο του 2010, αφήνοντας όμως πίσω του ένα πλούσιο -αμφιλεγόμενο για πολλούς- συγγραφικό έργο, αλλά και έναν μεγάλο κύκλο νέων –κυρίως- μαθητών.



Πως ξεκινήσατε να ερευνάτε το ζήτημα των παιδιών του ’83. Ποιες πληροφορίες έφτασαν πρώτες στα αυτιά σας και τι βήματα ακολουθήσατε κατά τα πρώτα στάδια των ερευνών σας;


Η πρώτη μου επαφή με το θέμα, έγινε όταν ένας φίλος καθηγητής από την Σπάρτη, μου έστειλε εκείνο το ερωτηματολόγιο… Θυμάμαι πως του καθηγητή (ο οποίος και είχε αναλάβει να το διανείμει στα παιδιά που φοιτούσαν τότε στο λύκειο), του είχαν προκαλέσει εντύπωση ορισμένες από τις ερωτήσεις.
Μετά από λίγο καιρό και ενώ είχα βάλει στην άκρη το θέμα για να το μελετήσω αργότερα, ήρθε σε επαφή μαζί μου η κα. Στέλλα Καρανικόλα από τη Θεσσαλονίκη, μητέρα μαθητή λυκείου που είχε γεννηθεί τον Απρίλιο του ’83. Με ενημέρωσε πως και το δικό της παιδί έλαβε το ερωτηματολόγιο. Της είχαν επίσης προκαλέσει εντύπωση (τόσο ως εκπαιδευτικός αλλά και ως μητέρα), κάποιες από τις ερωτήσεις που περιλαμβάνονταν σε αυτό. Η κα. Καρανικόλα εν τω μεταξύ, πήγε και κατέθεσε στον εισαγγελέα Θεσσαλονίκης μια μηνυτήρια αναφορά κατά αγνώστων, ζητώντας να πληροφορηθεί σχετικά με τους σκοπούς της έρευνας. Τα στοιχεία αυτά, δηλαδή το έγγραφο του εισαγγελέα και τη μηνυτήρια αναφορά της κας Καρανικόλα, τα έχω καταχωρήσει στο βιβλίο μου με τίτλο «Κύδος Ελλήνων». Μετά και από αυτό το περιστατικό, άρχισα πράγματι να ερευνώ εντατικότερα το θέμα.
Στην πορεία αυτής της έρευνας ξεχώρισα τις βασικές ερωτήσεις, αφού φυσικά καταχώρησα ολόκληρα τα ερωτηματολόγια και τις επιμέρους «πονηρές» ερωτήσεις. Ξεκίνησα λοιπόν τη διαδικασία της έρευνας με τη βοήθεια της συνεργάτιδας και φίλης μου βιολόγου Δήμητρας Βεκρή. Επικοινωνήσαμε με το Πανεπιστήμιο Imperial του Λονδίνου το οποίο φερόταν ως πηγή δημιουργίας αυτού του ερωτηματολογίου και της διοχετεύσεώς του σε διάφορες άλλες χώρες.
Όπως ήδη ξέρετε, την έρευνα αυτή τη χρηματοδότησε η Ευρωπαϊκή Ένωση. Και η εκτέλεσή της, ήρθε μέσω της Ακαδημίας Αθηνών. Ο κ. Ματσανιώτης ήταν τότε Γενικός Γραμματέας της Ακαδημίας και ταυτόχρονα καθηγητής της παιδιατρικής χειρουργικής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Συνεργαζόμενος με την κα. Μπακούλα, διευθύντρια της Παιδιατρικής Κλινικής, ξεκίνησαν αυτή την επιστημονική έρευνα. Η έρευνα αυτή βέβαια κατ’ εμέ, πλήν των άλλων, διεξήχθη από τους Έλληνες επιστήμονες τόσο για επιστημονικούς λόγους, όσο και για οικονομικούς. Κι όπως θα ξέρετε, δυστυχώς στα ερευνητικά κέντρα όλων των Πανεπιστημίων του κόσμου, αλλά κυρίως στην Ελλάδα, ο βασικός αντικειμενικός στόχος των ερευνητών, είναι η δέσμευση των κονδυλίων της έρευνας. Πέρα όμως από αυτό το θέμα το οποίο εξετάζει ήδη η Δικαιοσύνη, έχω στην κατοχή μου όλα τα σχετικά έγγραφα και έχω εντοπίσει μια επισήμανση που αναφέρει ότι τα ερωτηματολόγια αυτά τα οποία και περιείχαν πονηρές χωρίς εισαγωγικά για εμένα ερωτήσεις, είχαν σταλεί από μια παιδίατρο που έμενε στο Παγκράτι, η οποία ήταν απλός συνεργάτης της κας. Μπακούλα. Η κυρία αυτή λοιπόν, ονόματι Καρανίκα, έστειλε τα ερωτηματολόγια αυτά στα 7.000 από τα 11.400 παιδιά που είχαν γεννηθεί τον Απρίλιο του ’83, καθώς επίσης και στους γονείς τους.



Έχετε υποστηρίξει πως στην υπόθεση των γεννηθέντων τον Απρίλιο του 1983, οφείλουμε να ερευνήσουμε το μήνα της σύλληψής τους, δηλαδή τον Αύγουστο του 1982… Εάν δεν κάνω λάθος μάλιστα είχατε και μια προσωπική εμπειρία εκείνη την περιόδο.

Ακριβώς. Ανασύροντας λοιπόν γεγονότα από την μνήμη μου, θυμήθηκα ότι τον Αύγουστο του ’82, και πιο συγκεκριμένα την 14η Αυγούστου, βρισκόμουν στο χωριό μου Δραπανιά της επαρχίας Κισσάμου του νομού Χανίων, όπου η γυναίκα μου και η μητέρα μου με πίεζαν να πάω στον εσπερινό την Παναγίας που ήταν στην πάνω Δραπανιά, δηλαδή σε μια γειτονιά του χωριού μου. Εγώ αρνήθηκα κάτι τέτοιο και προτίμησα να το ρίξω στο διάβασμα πάνω, στην ταρατσούλα του σπιτιού. Διάβαζα έναν αρχαίο συγγραφέα, ο οποίος και αναφερόταν στην περιοχή μου και ειδικά στο σημερινό χωριό Ρόκα. Εκεί βρισκόταν σε μια κορφή και ο ναός της Ροκίας Αρτέμιδος.
Στις 3 τη νύχτα, και αφού η μητέρα και η γυναίκα μου είχαν επιστρέψει από την εκκλησία, χτυπάει το «καμπανάκι» στο μυαλό μου να ξεκινήσω για τον ναό της Αρτέμιδος, ο οποίος και απέχει κάπου 7-8 χιλιόμετρα μακριά από το χωριό μου περνώντας μέσα από λαγκάδια και ρεματιές. Βεβαίως την Ρόκα, την είχα επισκεφτεί παλαιότερα εκατοντάδες φορές, αλλά ποτέ δεν είχα ανέβει στο ναό που βρισκόταν στην κορυφή του λόφου. Τελικά αποφάσισα να ξεκινήσω για να τον βρω μέσα στη νύχτα, ενώ θυμάμαι πως μου γάβγιζαν σκυλιά από τα σπίτια χωριανών που βρίσκονταν χτισμένα στις παρυφές της κορυφής. Κανένας όμως χωριανός δεν με πήρε είδηση για να με κυνηγήσει. Ανέβηκα στην κορυφή, βρήκα κάποια αγριολούλουδα, καθώς επίσης και μια αρχαία επιγραφή, πιθανότατα από το θέατρο που υπήρχε στο σημείο παλαιότερα. Εναπόθεσα τα λουλούδια και στο νου μου ήρθε ένας ύμνος προς την Αρτέμιδα από τα Ορφικά του Καλλίμαχου. Απήγγειλα αυτό τον ύμνο και κάθισα σε ένα βράχο.
Η κορυφή αυτή, είναι απέναντι από τον κόλπο Κισσάμου στο βάθος, όπου και βρίσκεται το νησί Γραμβούσα. Η Γραμβούσα με τη σειρά της (και συνεχίζοντας βόρεια) βρίσκεται απέναντι από τα Κύθηρα. Θυμάμαι ότι εκείνη τη νύχτα ήταν ξαστεριά. Κάποια στιγμή, εκεί στα καλά καθούμενα, βλέπω πάνω από τη Γραμβούσα στα δυτικά, να περνούν τρία έντονα φωτεινά αντικείμενα προς τα βόρεια, τα οποία προχωρούσαν πολύ αργά . Εκεί ολόκληρο το τοπίο και το πέλαγος έλαμψαν! Αυτό το γεγονός με εντυπωσίασε, το έψαξα αργότερα και πράγματι ανακάλυψα πως την περίοδο εκείνη παρατηρήθηκε ένας μικρός βομβαρδισμός μετεώρων στην περιοχή εκείνη. Το συζήτησα με κάποιους αστροφυσικούς, άλλοι το δέχτηκαν, άλλοι το απέρριψαν.

Θεωρείτε ότι αυτό το φαινόμενο που παρατηρήσατε έπαιξε κάποιο ρόλο στην υπόθεση που εξετάζουμε εδώ;

Το αστρονομικό φαινόμενο για μένα ήταν η επιρροή στη νοητική δομή των παιδιών που συλλήφθηκαν την περίοδο εκείνη. Βεβαίως, όπως ξέρετε, το σπέρμα - γονίδιο είναι φωτόνιο. Και το φωτόνιο εισέρχεται (μιλώντας ίσως με μεταφυσικούς όρους) στον εγκέφαλο από το «μαλακό», αποτελώντας ταυτόχρονα και το γονίδιο που περιέχει όλες τις πληροφορίες του παρελθόντος. Και όταν πια το οποιοδήποτε παιδί, διαθέτει ένα φωτόνιο από ένα συγκεκριμένο γαλαξιακό ή ηλιακό χώρο, είναι σε θέση να δεσμεύσει τις μνήμες που αυτό κουβαλάει. Διότι αν μπούμε στη διαδικασία να καταφύγουμε στον Πλάτωνα και στην σύγχρονή αν θέλετε ψυχολογία (παρ’ όλο που δεν δέχομαι τον όρο ψυχολογία, ψυχίατρος και ψυχιατρική), εκεί θα δουμε πως η ύπαρξη των μνημών αυτών αποτελούν μια πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα αυτή σχετίζεται με κάτι που έχω επισημάνει αρκετές φορές στο παρελθόν.
Αν ανοίξετε ένα βιβλίο ανατομίας θα διαβάσετε ότι το πρωτοκάριο ή αλλιώς πρωτοκύτταρο, εισέρχεται στο μηρό. Το πρωτοκάριο-πρωτοκύτταρο είναι αυτό που ονομάζουμε το πρώτο γονίδιο. Και όταν λέμε ότι αυτό εισέρχεται στο μηρό, η σκέψη μας αμέσως πηγαίνει στον Όμηρο. Ο Όμηρος δεν υπήρξε σαν φυσικό πρόσωπο όπως εμείς το εννοούμε, αλλά είχε να κάνει ως όρος, με όλες τις καταγραφές του παρελθόντος. Το «Ο» είναι άρθρο. Εάν κάτι τέτοιο ισχύει, τότε η λέξη μπορεί να μετατραπεί στο «Ο μηρός». Και σε ότι αφορά τα παραπάνω, στο τελευταίο μου βιβλίο με τίτλο «Αρχή και τέλος» αναφέρω ότι ο Όμηρος δεν έγραψε ποτέ καμία «Ηλιάδα», τη βρήκε έτοιμη, γραμμένη από την Ελένη του Μουσαίου κατά την παράδοση η οποία ήρθε από τη Σελήνη. Έχω μπει στη διαδικασία να εξηγήσω όλα αυτά τα πράγματα. Ανακεφαλαιώνοντας, πιστεύω ότι όντως αυτά τα παιδιά μεταφέρουν μνήμες.


Αντιλαμβάνομαι ότι αναφέρεστε σε μια συγκεκριμένη ιδιαιτερότητα του ελληνικού γεωγραφικού χώρου…

Σύντομα θα υπάρξουν σχετικές ανακοινώσεις από ομάδα επιστημόνων-, ότι αιθέρας δεν υπάρχει στον πλανήτη μας αλλά μόνο σε ένα συγκεκριμένο γεωγραφικό χώρο, στο Αιγαίο, όπου περιφέρεται ένα σύννεφο αιθέρα. Ο αιθέρας, ο οποίος είναι η ψυχή του σύμπαντος, δεν υπάρχει πουθενά αλλού στον πλανήτη μας. Και όταν οι συγκεκριμένοι επιστήμονες που έχω υπ’ όψιν μου προβούν σε αυτές τις ανακοινώσεις, θα είναι εύκολο να δούμε τους συνδυασμούς που θα είμαστε σε θέση να κάνουμε. Ανάμεσα σε αυτούς αναφέρω αυτόν του αιθέρα με το νησί που βρίσκεται νότια της Κρήτης…

Αναφέρεστε στο νησί της Γαύδου;

Ακριβώς. Αυτή τη στιγμή που κουβεντιάζουμε έχουν διασκορπιστεί σε μικρές σπηλιές και σε καλύβες της Γαύδου δεκάδες Ρώσοι επιστήμονες, (ίσως και άλλων χωρών, αλλά κυρίως Ρώσοι), που ισχυρίζονται πως είναι ασθενείς από το Τσερνομπίλ και υποστηρίζουν ότι εκεί μπορούν να θεραπευτούν! Τώρα γιατί αυτό συμβαίνει στη Γαύδο και γιατί παλιότερα ο πατέρας Bush ήθελε να αγοράσει το νησί για λογαριασμό Αμερικάνικης εταιρίας, ή να το νοικιάσει και να το κάνει σταθμό μεταφοράς container, πηγαίνοντας εκεί επί κυβέρνησης Μητσοτάκη, είναι ένα άλλο θέμα…


Είχατε επαφές με παιδιά που γεννήθηκαν τον Απρίλιο του 1983; Αν ναι, ποια ήταν εκείνα τα χαρακτηριστικά τους που σας εντυπωσίασαν;


Κατόρθωσα να έρθω σε επαφή με πάρα πολλά παιδιά της κατηγορίας αυτής και δίχως να έχω γνώσεις ανατομίας, ούτε ιατρικής , παρατήρησα ότι όλα αυτά τα 30- 40 αγόρια και κορίτσια που είδα συνολικά (από τα 11.000 που γεννήθηκαν τον Απρίλη του 1983), είχαν ένα όμοιο συγκεκριμένο σημάδι κάπου στην σπονδυλική στήλη, πίσω στην πλάτη. Επιπροσθέτως, επειδή έκτοτε μελέτησα πάρα πολύ τη φυσιογνωμική των αρχαίων και νεοτέρων επιστημόνων, εντόπισα ότι όλα αυτά τα παιδιά τα οποία είδα, έχουν στους οφθαλμούς τους κάποιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό. Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, μιλώ για τα όσα είπε ο Μέγας Αλέξανδρος στον Διογένη. Το χωρίο περιλαμβάνεται στους διαλόγους τους στο βιβλίο του Δίωνος Χρυσοστόμου. Έτσι λοιπόν ξεκίνησα και έκανα την έρευνα.
Μερικά από τα παιδιά αυτά, πολλές φορές, μ’ έχουν προειδοποιήσει δια τηλεφώνου ή με μηνύματα στο e-mail για γεγονότα που θα συμβούν σε συγκεκριμένες ημέρες και ώρες και ειδικότερα για περιστατικά που με αφορούν προσωπικά. Συμβουλές του τύπου «όταν θα πας εκεί θα αντιμετωπίσεις αυτούς τους ανθρώπους» ή «Πρόσεξε» ή «Δέξου την συμβουλή αυτή»…



Τελικά θεωρείτε ότι από την υπόθεση των Παιδιών του 1983 θα προκύψουν οι άνθρωποι εκείνοι που θα οδηγήσουν τον ελληνισμό σε μια νέα ελπιδοφόρα πορεία;

Λοιπόν, εγώ πιστεύω ακράδαντα, αν και δεν μπορώ να το αποδείξω με στοιχεία, ότι ήρθε ή έρχεται ο σωτήρας των Ελλήνων και του Ελληνισμού. Διότι Έλληνας δεν είναι ο οποιοσδήποτε! Εγώ τουλάχιστον δεν πιστεύω ότι είμαι Έλληνας, αλλά πολίτης του κράτους που ονομάζεται Ελλάδα. Ο πραγματικός Έλληνας είναι ιερέας, είναι απεσταλμένος, είναι θεία μορφή, είναι κατηχητής και σωτήρας… Αυτή είναι η όλη πορεία της ελεύσεως του Έλληνα. Έλληνες δεν είναι οι Πελασγοί και πολύ καλώς οι ξένοι μας λένε Γραικούς. Εμείς ανθρωπολογικά και πολιτισμικά είμαστε Γραικοί, είμαστε απόγονοι του Γραικού, δεν είμαστε απόγονοι του Έλληνα. Απόγονοι του Έλληνα είναι ελάχιστοι. Άλλωστε και ο Θουκυδίδης αναφέρθηκε στην εξάπλωση των Ελλήνων στον Πελασγικό χώρο.


Σημείωση: Το κείμενο αποτελεί μέρος της συνέντευξης που έδωσε ο Ιωάννης Φουράκης στον Μηνά Παπαγεωργίου. Ολόκληρο το κείμενο της συνέντευξης υπάρχει στο βιβλίο του τελευταίου με τίτλο «Υπόθεση Παιδιά του 1983: Οι Έλληνες Indigo», εκδόσεις Δίον.