Στοχασμοί με βάση την παρατήρηση της σύγχρονης πολιτικής επικαιρότητας.






Αναπόφευκτες Συγκρίσεις

Του Μηνά Παπαγεωργίου (meta-journalist)

Τη Χούντα δεν την γνώρισε η γενιά μου. Οι μεγαλύτεροι από εμένα σε ηλικία υποστηρίζουν ότι το γεγονός αυτό ήταν θετικό, μιας και οδήγησε σταδιακά στην αποβολή αρκετών συμπλεγματικών συμπεριφορών μέσα στους κόλπους της ελληνικής κοινωνίας. Για την μαύρη εκείνη επταετία έχω ενημερωθεί από όσα έχω διαβάσει στα σχετικά βιβλία ή ντοκιμαντέρ που έχουν κυκλοφορήσει. Η λογοκρισία του Τύπου και των ιδεών, η απαγόρευση της συνάθροισης πολλών ατόμων στον ίδιο χώρο, ο φόβος των πολιτών απέναντι στους κυβερνώντες και η κατά το δοκούν και χωρίς την λαϊκή εντολή αλλαγή των νόμων, ηχούν σίγουρα στα αυτιά του σύγχρονου νέου ως ένα εφιαλτικό σκηνικό.

Από την άλλη, το τελευταίο διάστημα παρατηρώ ορισμένα περίεργα γεγονότα στην πολιτική επικαιρότητα που με κάνουν να αναρωτιέμαι… Για παράδειγμα, πως θα μπορούσα να ερμηνεύσω τις αλλαγές στον νόμο «περί του συνέρχεσθαι» λίγες εβδομάδες μετά τις πολυπληθείς διαδηλώσεις των «Αγανακτισμένων»; Τι θα πρέπει να σκεφτώ όταν βλέπω τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης να μηνύει και να απαιτεί τη φυλάκιση πολιτών επειδή τον κοίταξαν περιφρονητικά; Τι να κάνω ως πολίτης όταν σε μηνιαία βάση «περνούν» νόμοι που αντιτίθενται στις επιταγές του ελληνικού Συντάγματος; Ποια πρέπει να είναι η στάση μου όταν ακούω τον υπουργό Οικονομικών να υποστηρίζει πως οι δημοσιογράφοι που ασκούν κριτική στην κυβερνητική πολιτική είναι ουσιαστικά ανθέλληνες; Και πως θα πρέπει να αντιδράσω όταν μαθαίνω πως το ευρωπαϊκό ανέκδοτο των «greek statistics» δημιουργήθηκε από κάποιους με το έτσι θέλω για να θέσουν τη χώρα μου υπό την επιτήρησή τους;

Τη Χούντα δεν την γνώρισε η γενιά μου. Ανησυχώ όμως μήπως ο ιστορικός του μέλλοντος με έχει ήδη διαψεύσει…


Σημείωση: Το κείμενο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στη στήλη "Γνώμες" της εφημερίδας "Ελεύθερος Τύπος" (φύλλο 20/9/2011)