Από πότε ζητουν εκμετάλλευση της εκκλησιαστικής περιουσίας;



Υπό τον τίτλο "Ταμπού η περιουσία της Εκκλησίας της Ελλάδας" τιτλοφορείται ολοσέλιδο άρθρο της γαλλικής LeMonde στο φύλλο της 21ης Σπτεμβρίου. Τη στιγμή που η Ευρώπη μένει άφωνη μπροστά στα εξοντωτικά -για το λαό- μέτρα λιτότητας που παίρνει η ελληνική κυβέρνηση, είναι απολύτως φυσιολογικό σε χώρες όπως η Γαλλία (που εφαρμόζει το Laicite -διαχωρισμός κράτους εκκλησίας- από τις αρχές του 20ου αιώνα) να απορούν και για την απαράδεκτη στάση της ελληνικής πολιτείας πάνω στο λαϊκό αίτημα για φορολόγηση ή και δήμευση της εκκλησιαστικής περιουσίας.

Το πρόταγμα της φορολόγησης ή δήμευσης της εκκλησιαστικής περιουσίας δεν τίθεται σήμερα για πρώτη φορά, παρ' όλα αυτά ουδεμία πρόοδος έχει σημειωθεί μέσα στο χρόνο. Τα αίτια που οδηγούν πάντα στο ίδιο αποτέλεσμα δεν είναι και τόσο δύσκολο να παρατεθούν και να αναλυθούν. Ο εναγκαλισμός των πολιτικών και θρησκευτικών παραγόντων του τόπου υφίσταται από τις απαρχές του νεοελληνικού κράτους διαμορφώνοντας σε πολύ μεγάλο βαθμό (σε πολύ μεγαλύτερο από όσο θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί) την κουλτούρα και ιδιοσυγκρασία του νεοέλληνα.

Εν έτει 2011, η Ελλάδα βρίσκεται στο στόχαστρο των "αγορών" και η οικονομία της βάλλεται με τον πιο πιθανό και απίθανο τρόπο, τόσο από του δανειστές της, όσο και από εκείνους που την κυβερνούν. Η ύφεση, η ανεργία και τα εξοντωντικά φοροεισπρακτικά μέτρα έχουν ήδη λυγίσει τον λαό και η κατάσταση "μυρίζει μπαρούτι". Μέσα σε αυτό το εφιαλτικό σκηνικό, η ασυλία που συνεχίζει να απολαμβάνει η εκκλησία (με την αμύθητη περιουσία της από τον καιρό της Τουρκοκρατίας μάλιστα) χαρακτηρίζεται το λιγότερο προκλητική.

Το πρόβλημα με την εκκλησιαστική περιουσία έγκειται στο γεγονός ότι κανείς δεν μπορεί να την προσδιορίσει. Κανείς εκτός από την ίδια την εκκλησία, η οποία και δεν φαίνεται διατεθιμένη να δώσει στη δημοσιότητα τα πλήρη στοιχεία των οικοπέδων, των δωρεών, των κερδών από τις επιχειρήσεις, τις εταιρίες, τις εμπορικές δραστηριότητες των ΜΚΟ που διαθέτει κτλ.


Σήμερα στο meta-journalist αναφέρομαι για πρώτη φορά σε ένα σπάνιο πόνημα, που έρχεται να καταδείξει ότι ανάλογα προτάγματα (για δήμευση της εκκλησιαστικής περιουσίας στην προκειμένη) προωθούνταν ακόμα και στο "μακρινό" 1875! Εδώ και μερικούς μήνες έχει περιέλθει στην κατοχή μου ένα μικρό βιβλιαράκι υπό τον τίτλο "Διαμαρτύρησις κατά της επισπευδομένης δημεύσεως των ελληνικών ορθοδόξων μοναστηριών και του κύρους των ισχυόντων εισέτι περί της ορθοδόξου εκκλησίας και των μοναστηριών αντικανονικών και αντισυνταγματικών νόμων και διαταγμάτων". Συγγραφέας του είναι ο αρχιμανδρίτης Νικόδημος Σακελλαριάδης από τη μονή του Μεγάλου Σπηλαίου στα Καλάβρυτα. Επικαλούμενος τον "Πατριωτισμόν του Ελληνικού Κοινοβουλίου" και μέσα σε 72 σελίδες, ο αρχιμανδρίτης επιχειρηματολογεί προσπαθώντας να καταστήσει άκυρες, ανεδαφικές και ανθελληνικές τις σκέψεις, προτάσεις ή δηλώσεις κυβερνητικών παραγόντων της εποχής που ζητούν δήμευση της εκκλησιαστικής περιουσίας προς όφελος των κρατικών εσόδων.




Και τότε αλλά και τώρα, το κράτος δείχνει να είναι σε θέση να τα βάλει με έναν ολόκληρο λαό (κάνοντάς τον να υποφέρει και να ζει σε ένα μεγάλο του ποσοστό κάτω από τα όρια της φτώχειας), όχι όμως και με ένα θρησκευτικό κατεστημένο που φαίνεται να εξακολουθεί να κυριαρχεί παρασκηνιακά, παρά την εμφανή αποσάθρωσή του σε όλα τα επίπεδα...


Meta-Journalist, 22/9/2011


Υ.Γ Την Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2011 πραγματοποιείται συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο Σύνταγμα με αφορμή το λαϊκό αίτημα για την φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας. Για περισσότερα εδώ.